de eerste dagen thuis

Het is gewoon een feestje met twee kinderen, maar wel wennen! Daar heb ik iets te makkelijk over gedacht. Anne moet ook erg wennen, het was voor ons al moeilijk te bevatten dat we met zijn vieren zouden zijn, laat staan voor haar. Ze had een beetje in haar hoofd dat we een babyjongetje zouden krijgen die precies zou doen wat zij wilde, maar dat valt natuurlijk tegen. Maar ik moet zeggen dat ze een heel lief zusje is voor haar kleine broertje. Maandag waren we nog met zijn viertjes samen thuis, maar Anne was er duidelijk aan toe om weer naar school te gaan. Een hele klus zo 's morgens vroeg. Ik was al om 6.15 aan het douchen en nog presteren we het om tien minuten te laat op school aan te komen, 't komt echt wel goed hoor met ons!!

Jesse doet het goed, hij eet lekker en hij schuift eigenlijk alles naar binnen wat we hem voorzetten, zelfs de zuurkoolschotel van gisteravond is met smaak op gegeten. Hij dacht gisteravond dat hij met flink huilen ervoor kon zorgen dat we de hele avond aan zijn bed blijven zitten, maar hij heeft het vlot opgegeven. Hij slaapt heerlijk in het campingbedje bij ons op de kamer en we moeten hem 's morgens wakker maken om samen te ontbijten. Tot nu toe hebben we het dus prima getroffen met onze kanjer.

Maandag hebben we onze eerste afspraak in de VU met een arts van het schisisteam, we zijn erg benieuwd wat ons te wachten staat.